Poniżej zamieszczamy życzenia od naszej Pary Prezydenckiej, a jeszcze poniżej od nas – od Kadry Pomorskiego Harcerstwa Polskiego:
‚
W małym Świętym Dziecku Bóg daje nam Zbawienie. Niech Gwiazda Betlejemska zwiastuje nam w sercu na nowo tę Dobrą Nowinę, niech się rozraduje serce i uwierzy Jezusowi, niech się umocni nadzieją na cały Nowy 2021 r.
Wraz z nadchodzącymi Świętami Narodzenia Pańskiego składamy Wszystkim naszym harcerzom, naszym przyjaciołom najserdeczniejsze życzenia pokoju, Bożej Radości i Miłości w tym szczególnym czasie. Wierzymy, że Nowonarodzone Dzieciątko pobłogosławi Tobie i Twojej Rodzinie w Nowym Roku. Niech w każdym dniu dane Ci będzie odnaleźć Boga, a wraz z nim szczęście.
Dziś, tj. 11 listopada obchodzimy symboliczną datę odzyskania Niepodległości. Ale jest to data zawieszenia broni przez Państwa walczące. Z czasem tą datę uzna się za zakończenia I wojny światowej.
Władze naszego kraju już w latach 20/30 tych tamtego wieku uznały 11 listopada za symboliczną datę odzyskania Niepodległości, więc i My uznajemy tą datę.
Po odzyskaniu Niepodległości nasz kraj nazwano II Rzeczpospolitą, której obszar/granice kształtowane były w latach 1918-1921 r. Następnie na skutek II wojny światowej, tj. 1939 – 1945 r. , zostały zmienione i są takie jak dziś widzimy.
Roman Dmowski
Do Ojców Niepodległej zaliczamy: Romana Dmowskiego, Ignacego Jana Paderewskiego, Józefa Piłsudskiego, Wojciecha Korfantego, Wincentego Witosa oraz Ignacego Daszyńskiego. Trzeba też zaznaczyć – czy komuś podoba się , czy nie, że ważną rolę w podtrzymaniu naszej narodowej tożsamości i jedności pod zaborami a tym samym w odzyskaniu Niepodległości udział ma nasz Kościół Katolicki.
Warto zwrócić uwagę, iż państwa alianckie /zwycięskie uznały oficjalnie w sierpniu 1917 r, – Francja, następnie Wielka Brytania, Włochy i USA, powołany w Lozannie Komitet Narodowy Polski mający siedzibę w Paryżu na czele której stał Roman Dmowski – za jedyną legalną POLSKĄ reprezentację. Jednak dla porządku trzeba zaznaczyć, że na samym początku tj. 25 listopada 1914 r., powołano Komitet Narodowy Polski na czele którego staną Zygmunt Wielopolski oraz Roman Dmowski – w miedzy czasie na terenie naszych ziem podczas I wojny powstało kilka tzw. władz polskich . 18 stycznia 1919 r., w Paryżu rozpoczęła się konferencja pokojowa – nasz kraj uznany był za 4 państwo alianckie/ państwo zwycięskie w I w. ś. a reprezentowali je m.in Roman Dmowski – Przewodniczący delegacji, Ignacy Paderewski (o tej osobie to chyba każdy Polak uczył się…)
Ignacy Jan PaderewskiJózef Piłsudski
16 stycznia 1919 r. to ostateczna data uznania przez państwa zwycięskie naszej Niepodległości!
(..) W wyniku porozumienia z Józefem Piłsudskim powołany został rząd z popieranym przez endecję i ludowców Ignacym Paderewskim na czele. Dzięki tej nominacji udało się stworzyć rząd popierany przez główne siły polityczne. Nowa Rada Ministrów zostaje również uznana przez Komitet Narodowy Polski, a za nim przez ententę. Polska zostaje oficjalnie uznana za państwo niepodległe.
( https://niepodlegla.gov.pl/o-niepodleglej/kalendarium-niepodleglosciowe/ ) – tutaj też znajdziecie Państwo więcej szczegółów o naszej drodze ku Niepodległości, min. więcej o Józefie Piłsudskim, różnych powoływanych polskich komitetach.
Wojciech Korfanty
Jednakże w tym dniu chcemy zwrócić uwagę na naszą, harcerską/skautową historię, która nierozerwalnie związana jest z historią naszego kraju i pomijać jej NIE wolno.
W 1909 r, na jesieni pojawiają się w prasie, na terenach Polski pod zaborami informacje o nowo powstałym ruchu skautowym w Wielkiej Brytanii. Zasady i idee na których oparty jest ten nowy ruch, powodują iż niezależnie w trzech zaborach od 1910 r powstają Polskie drużyny skautowe. W tych drużynach młodzi ludzie uczą się m.in Polskiej historii, kultywują Polską tradycję, ćwiczą się w sprawach wojskowych.
Stanisław Sedlaczek
W lipcu 1913 r, odbywa się I Międzynarodowy Zlot Skautów w Birmingham – Wielka Brytania. Reprezentacja naszego ruchu skautowego/harcerskiego – jako jednej formacji, składająca się z przedstawicieli ruchów skautowych, z trzech zaborów, występuje pod naszą POLSKA FLAGĄ – jest zgoda władz skautingu oraz brytyjskich. Sam Naczelny Skaut gen. Rober Baden Powell życzy naszym skautom wszystkiego dobrego i powodzenia w naszych narodowych sprawach. I wojna światowa ma dopiero rozpocząć się za około 12-13 miesięcy – tj. sierpień 1914 r.
Olga i Andrzej Małkowscy
Następną ważną datą dla polskich harcerzy jest 1-2 listopad 1916, gdy skauci terenu Królestwa Polskiego zrzeszeni w organizacjach: Polska Organizacja Skautowa i Związek Skautek Polskich tworzą ZAWIĄZEK HARCERSTWA POLSKIEGO, gdzie odznaką oprócz międzynarodowej Lilijki, zostaje Krzyż Harcerski, opracowany przez dh ks. Lutosławskiego. Pamiętajmy wojna dalej trwa – skauci (część) służy w różnych formacjach wojskowych by walczyć o wolną Polskę.
Natomiast zjazd skautowych delegatów wszystkich trzech zaborów odbywa się 01 listopada 1918 r. w Lublinie – i tutaj WSZYSTKIE organizacje skautowe działające na terenach trzech zaborów – zakończenie wojny/zawieszenie broni ma dopiero nastąpić – tworzą niezależny związek pod nazwą ZWIĄZEK HARCERSTWA POLSKIEGO. Pierwszym Przewodniczącym zostaje zasłużony działacz drużyn sokolich, dowódca Polskiej Armii na zachodzie – armii uznanej za koalicję państw zwycięskich- gen. Józef Haller.
Część skautów dalej wstępuję do Wojska Polskiego, do różnych formacji zbrojnych i włącza się w utrwalanie granic oraz ich obronę, m.in powstanie Wielkopolskie, powstania Śląskie, wojna polsko – bolszewicka.
Przy całym rozważaniu o drogach do Niepodległej należy zwrócić uwagę na tzw. deklarację Wilsona/czternaście punktów Wilsona, czyli propozycje pokojowe Prezydenta USA Thomasa Woodrowa Wilsona. Dla porównania naszej drogi a narodów: Czeskiego i Słowackiego – nie mają takich dokonań jak My-Polacy – a państwo ich powstało pod nazwa CZECHOSŁOWACJA.
Dnia 27 października 2020 r. mija kolejna rocznica – 81 – powołania – tak licznej, drugiej organizacji harcerskiej pod nazwą Hufce Polskie. Poniżej artykuł, (przypomnienie jego z poprzedniego roku).
Władze ZHP tak jak rząd RP ewakuowały się. Najpierw do Francji, Paryża, by następnie po ataku Niemców na Europę zachodnią, wraz z rządem RP znaleźć się w Wielkiej Brytanii – dla harcerzy/skautów do kolebki światowego skautingu. Przewodniczącą Komitetu Naczelnego ZHP (uznawanego przez Światowe Biuro Skautów) na czas wojny zostaje dh. hm Olga Małkowska. Władze Komitetu, jak i władze emigracyjne RP uznawały WSZYSTKIE organizacje harcerskie w okupowanym kraju za część składową ZHP.
27 października 1939 roku – część instruktorów ZHP o tzw. poglądach narodowo-katolickich, skupiło się popularnego i bardzo znanego działacza, m.in Naczelnika ZHP w latach 20-tych: hm. RP Stanisława Sedlaczka. Tego dnia powołują do życia organizację zwaną na początku: Harcerstwem Polskim, które następnie używa nazwy Hufce Polskie, a organizacje konspiracyjne nazywają ich: Harcerstwem Narodowym, Harcerstwem Katolickim, Szare Szeregi Narodowe bądź Szeregi Narodowe.
Hm RP Stanisław Sedlaczek
Naczelnikiem HP zostaje hm. RP Stanisław Sedlaczek (Sas), zastępcą hm. Witold Sawicki (znany pod pseudonimem, min: Andrzej, Tolek, Profesor). W skład naczelnictwa weszli: hm. Halina Sadkowska (Teresa), hm. Kazimierz Burmajster (Zenon), hm. Stanisław Zieliński, hm. Jadwiga Wróblewska (Dygna) oraz kapelan HP ks. Bronisław Kulesza. Powołano też Naczelną Radę Harcerską, złożoną głównie z działaczy zasłużonych dla harcerstwa. Jej Przewodniczącym został Władysław Sołtan, Wiceprzewodniczącymi zostali adwokaci: Mirosław Sawicki oraz Stanisław Dzierżykraj Małachowski. W skład Rady wszedł hm. RP Henryk Glass.
HM RP Henryk Glass
Ideologia HP oparta była na dwóch fundamentach: KATOLICYZM oraz TRADYCJA NARODOWA. Za patronkę obrano Najświętszą Maryję Pannę. Harcerz to dawny RYCERZ POLSKI – ŻOŁNIERZ CHRZEŚCIJAŃSKI, natomiast harcerka to SIOSTRA RYCERZY CHRZEŚCIJAŃSKICH, naśladuje wzory dzielnych i szlachetnych niewiast polskich. HP odrzucało ideę walki klasowej i „zasadę międzynarodowego podporządkowania NARODU obcym celom”. RODZINA to Podstawowa Komórka Narodu.
Zadaniem harcerstwa w myśl programu HP było wychowanie młodzieży w poczuciu odpowiedzialności za los Ojczyzny, na ludzi dobrych i prawych, przestrzegających zasad moralnych, „ludzi mądrych i twórczych, którzy przyczyniać się będą myślą i pracą do rozwoju kultury Narodu (…) którzy potrafią działać, walczyć, poświęcać się, kierować i dowodzić. Harcerstwo to szkoła przywódców społecznych, a w potrzebie i dowódców wojskowych. Co ciekawe, władze HP twierdziły, żeby powyższe cele osiągnąć, należy MIĘDZY INNYMI: a) przy pracy wychowawczej uwzględnić odrębne właściwości psychiki męskiej i żeńskiej: harcerstwo walczy z opinią o niższości kobiet, podkreśla „równowartość” odrębności obu typów, oraz przeciwdziała zatraceniu przez kobiety właściwych im cech kobiecości zewnętrznej i wewnętrznej; b) współdziałać z Rodziną i podkreślać znaczenie obowiązków rodzinnych.
Kadrę instruktorską stanowią członkowie przedwojennego Kręgu św. Jerzego. Powstały i działały chorągwie: warszawska, mazowiecka, krakowska, lubelska, lwowska, tarnopolska, zabużańska, Centralnego Okręgu Przemysłowego (COP), poznańska – ale w późniejszym okresie zlikwidowana przez gestapo. Dodatkowo ośrodki pracy harcerskiej: drużyny, istniały w Kielcach, Radomiu i Częstochowie. Wg. raportu kuriera rządowego: Hufce działały na terenie Generalnego Gubernatorstwa i ziem wschodnich, podzielone było na 4 okręgi i 14 obwodów, działało ok 160 drużyn.
HP organizowało dla swoich członków typowe zbiórki harcerskie a nawet udało się przeprowadzić dwa obozy harcerskie. Dodatkowo angażowało się w tzw. mały sabotaż: rozlepiając lub rozrzucając ulotki, malując na murach takie to m.in napisy: Katyń=Oświęcim; Komuna Wróg Boga i Narodu; Hitler + Stalin = dwaj bandyci; PPR – Płatne Pachołki Rosji. Na powieszonych listach śmierci – osób wyznaczonych do zabójstwa przez Niemców, harcerze stawiali pieczęć: Życie i śmierć dla wolnej Polski. Prowadzono (min. z Szarymi Szeregami) tzw. akcję „M” (Młodzież) – czyli praca z młodzieżą niezorganizowaną, by chronić ją przed demoralizacją niesioną przez wojnę; organizowano (głównie wykonywały to harcerki) pracę w świetlicach, koloniach i półkoloniach RGO. Jednak część harcerzy tworzy prowadziła działania typowo wojskowe. Dla części harcerzy była to praca wywiadowcza na rzecz polskiego podziemia, tutaj głównie rozpoczęto współpracę ze Związkiem Jaszczurczym (Narodowe Siły Zbrojne) by następnie przekazywać informacje poprzez ZWZ do Londynu. Jednak w 1943 r. dla młodzieży zrzeszonej w organizacji za mało było spraw związanych z bezpośrednią walką z okupantem. Dużo osób zaczęło bezpośrednio nawiązywać kontakty z polskim podziemiem zbrojnym. Dlatego też władze HP postanowiły wprowadzić przeszkolone wojskowo starsze roczniki harcerzy w struktury podziemnej armii. Nie oznaczało to by z rezygnowano z pewnych działań wojskowych. Po prostu HP było dalej organizacją wychowawczą niż wojskową.
Podczas Powstania Warszawskiego harcerze stworzyli Kompanię Harcerską oraz Harcerski Pluton Łączników, które to wchodziły w skład Batalionu „Gustaw”. W czasie powstania utworzono Batalion „Harnaś”. Część też harcerzy służyła w innych powstańczych formacjach, m.in: kompania Warszawianka NSZ, Chrobry II.
Po wojnie, na początku lat 50 Hufce Polskie ulegają rozwiązaniu. Między czasie część harcerzy zostało aresztowanych przez nowe władze Polski Ludowej. Dla tak wychowanych ludzi w nowej Polsce nie było miejsca. Część instruktorów wraz z harcerzami zaangażowało się prace Polskiego Czerwonego Krzyża, ale i także w nowo powstały/reaktywowany w połowie lat 50-tych Związek Harcerstwa Polskiego. W latach 80- tych reaktywuje HP m.in Jezuita o. Franciszek Nowicki (zmarły 01.03. 2017 r., w wieku 90 lat).
CZEŚĆ I CHWAŁA BOHATEROM!!
Powyższy materiał opracowano na podstawie G. Ciury „Pełnić służbę Bogu Polsce Harcerstwo Polskie (Hufce Polskie)”, wyd. ALFA, W-wa 1998
Minęła właśnie 100 rocznica Bitwy Warszawskiej, czyli naszego Polskiego Zwycięstwa – nad Bolszewikami, przedstawicielami tzw. „nowego, sprawiedliwego ładu społecznego”, który realnie dawał zniewolenie ludziom. Część społeczeństwa Polskiego mogła już w 1918 r. przekonać się co to znaczy WŁADZA LUDU i nowy „sprawiedliwy ład społeczny”. Zwycięstwo spowodowało odwrót wojsk bolszewickich i zakończyło ich pochód na Europę – nie tylko tzw. Zachodnią.
Nie będziemy wiele rozpisywać się – dziś dzięki temu, że działa prężnie IPN możemy poprzez między ich wydawnictwo, imprezy lokalne a także przez telewizję publiczną dowiedzieć się o tamtych czasach – o wielkiej bohaterskiej postawie społeczeństwa polskiego. Jedynie co, to chyba za mało mówi się o udziale drużyn harcerskich, o żołnierzach wcześniej mających zaliczonych służbę w drużynach harcerskich/skautowych. Zresztą sam gen. Józef Haller jako Generalny Inspektor Armii Ochotniczej zostaje w lipcu 1920 r. Przewodniczącym ZHP. Mało kto wie, ale były wydane przez Naczelnictwo ZHP rozkaz iż obowiązkiem każdego harcerza, instruktora ZHP jest wziąć udział w tej wojnie – ale każdego udział zależał od wieku jaki posiadał, więc były to służby sanitarne, łączność. Najbardziej też znanym instruktorem/harcerzem, który brał udział w całej wojnie Polsko-Bolszewickiej był nikt inny jak rotmistrz (tytułowany często jako druh) Witold Pilecki. Drugą taką postacią bardziej znaną w środowiskach „naszych”, czyli Harcerstwa Polskiego był hm Henryk Glass – związany z działalnością wywiadowczą antybolszewicką, wciągając w to harcerzy, był związany z władzami ZHP. Szkoda, że IPN (chyba) zapomniał o tej postaci, o jego dokonaniach, o współtworzeniu Porozumienia Antykomunistycznego.
Trochę brakuje – (chyba) za mało jest o osobie ks. Ignacego Jana Skorupki, o roli jaką odegrał w społeczeństwie kult Matki Królowej Polski…no, cóż, ale zawsze coś jest….
Warto też wspomnieć i podziękować innym narodowościom za pomoc w zwycięstwie , między innymi Węgrom, Francuzom, Amerykanom (nieliczni lotnicy, ale swój pomnik mają na cmentarzu Orlą Lwowskich we Lwowie).
Bitwa warszawska wygrana – ale czy cała wojna Polsko-Bolszewicka?? Różne są opinie publicystów, historyków. Uważamy, że warto zapoznać się z różnymi opiniami/spojrzeniami i dlatego polecamy zapoznać się z także z opiniami Rafała Ziemkiewicza lub przeczytać – uważana za kontrowersyjną książkę – historyka, publicysty Piotra Zychowicza „Pakt Piłsudski-Lenin”. Czekamy też na historyków z IPN by wreszcie zaczęli mówić i uświadamiać Polakom, że była jeszcze jedna bitwa związana z tą wojną tzw. Bitwa nad Niemnem we wrześniu ’20 – wygrana także przez naszą Armię.
I tak na zakończenie: niektórzy publicyści, historycy zachodni też twierdzą, iż Bitwa Warszawska zatrzymał pochód Bolszewików do Europy. Ale czy dziś politycy zachodni, szczególni Unii Europejskiej podziękowali za to Nam, Polakom? To już niech każdy da sobie odpowiedź…..
W związku z rocznicą wybuchu Powstania Warszawskiego 1 sierpnia 1944 r. , poniżej zamieszczamy wycinek z artykułu SEBASTIANA PIĄTKOWSKIEGO, IPN KIELCE: HARCERSTWO POLSKIE W OKRESIE OKUPACJI 1939–1945
Dla stołecznych harcerzy czasem największej próby, a zarazem największych tragedii, stało się Powstanie Warszawskie. Członkowie Szarych Szeregów znaleźli się we wszystkich oddziałach walczących przeciw Niemcom. Od 1 sierpnia 1944 r. Batalion „Zośka” toczył boje na Woli i Starym Mieście, zdobywając m.in. obóz koncentracyjny przy ul. Gęsiej i uwalniając 350 przebywających tam więźniów narodowości żydowskiej. Mimo ogromnych, narastających z każdym dniem strat osobowych, walkę kontynuowano w Śródmieściu, a potem w innych dzielnicach miasta. Podobną drogę przeszedł Batalion „Parasol”, tracąc w walkach ponad 280 osób poległych i wielu rannych. W czasie walk na Czerniakowie i Mokotowie zdziesiątkowanych żołnierzy „Zośki” i „Parasola” połączono w jedną jednostkę bojową. Za swe zasługi oba bataliony zostały odznaczone przez Wodza Naczelnego Srebrnymi Krzyżami Orderu Virtuti Militari.
Na Starówce i w Śródmieściu walkę prowadził Batalion „Wigry”, tworzony przez harcerzy ze środowiska wigierczyków. Jego straty objęły ponad 160 osób poległych oraz wielu rannych i zaginionych.
Harcerze z Hufców Polskich zasilili natomiast szeregi Batalionu „Gustaw”, tworzonego w znacznej części przez żołnierzy Narodowej Organizacji Wojskowej. Straty tej jednostki były także bardzo duże.
W Warszawie w Powstaniu wzięły udział setki łączniczek i sanitariuszek, należących do konspiracyjnego harcerstwa.
Pamiętajmy: najmłodsi powstańcy to dzieci w wieku ok 12 lat – pełniący właśnie głównie funkcje kurierskie – zdjęcie poniżej.
Wiele dyskutuje się, czy Powstanie powinno wybuchnąć, czy też NIE. Uważamy, że dzisiejszy dzień 1 sierpnia NIE jest dobrym dniem do takiej dyskusji.
Natomiast w kręgach historyków, osób interesujących się historią w tym instruktorów harcerskich, studentów kół historycznych takie dyskusje powinny odbywać się jak najbardziej, z tym że właśnie NIE w dniu rocznicy wybuchu powstania. Myślę, że też warto poczytać, zaznajomić się z książkami o naszej historii takich autorów jak np. Rafał Ziemkiewicz „Jakie piękne SAMOBÓJSTWO”, Piotr Zychowicz „Obłęd ’44”.
CZEŚĆ I CHWAŁA BOHATEROM !!!
Na zdjęciu Batalion „GUSTAW” – harcerze z HP (niestety tak często pomijani w historii II w.ś w tym powstania) a poniżej to już harcerze z Szarych Szeregów, z najbardziej znanego Polakom batalionu „ZOŚKA”:
W tle św. Andrzeja Boboli Jezus Ukrzyżowany a wokół trzy anioły symbolizujące trzy Narody tworzące I Rzeczpospolitą.
ŚWIĘTY ANDRZEJ BOBOLA, JEZUITA (ur. w 1591 r. w Strachocinie w Małopolsce – zmarł śmiercią męczeńską w 1657 r. w Janowie Poleskim) – PATRON POLSKI a także WARSZAWY – wspominany w Kościele Katolickim 16 maja.
Jest to także Patron parafii w Szczecinie oraz głównej świątyni parafii Św. Krzyża w Gdańsku – Wrzeszczu, przy których powstały środowiska nawiązujące duchowo do założeń ideowo – programowych Kręgów św. Jerzego funkcjonujących w przedwojennym harcerstwie. Pracę wychowawczą według tych założeń kontynuował i rozwijał Hm. RP Stanisław Sedlaczek podczas II wojny światowej w Harcerstwie Polskim, noszącym konspiracyjną nazwę Hufce Polskie, i działającym niezależnie od Szarych Szeregów.
Parafia gdańska w sposób szczególny czci swojego Patrona, pamiętając każdego 17 dnia miesiąca, (o ile nie jest to niedziela) o modlitwie za Ojczyznę, za wstawiennictwem tego Wielkiego Patrona Polski. Ten dzień w miesiącu nawiązuje do daty 17 kwietnia 1938 r., gdy podczas Święta Wielkiejnocy Andrzej Bobola został kanonizowany.
Również drużyna Harcerstwa Polskiego w Jastrzębiej Górze istnieje na terenie parafii pod wezwaniem Świętych Ignacego Loyoli i Andrzeja Boboli. Jednak modlitwy za Ojczyznę, za wstawiennictwem św. Andrzeja odbywają się tam każdego 16 dnia miesiąca.
W Warszawie, w kościele Ojców Jezuitów na ul. Rakowieckiej od 1938 r. z woli Ojca świętego Piusa XI znajdują się relikwie św. Andrzeja Boboli – Męczennika i Misjonarza na Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej. W samej Warszawie polski Święty przebywał około roku jako kaznodzieja. Najbardziej był związany z Wilnem, Pińskiem i jego okolicami. Na wielu placówkach duszpasterskich św. Andrzej kierował wspólnotami Sodalicji Mariańskich, które szerzyły gorliwie kult Matki Bożej Niepokalanej i uczyły miłości Boga i bliźniego ludzi różnych stanów: szlachtę, mieszczan, uczniów szkół jezuickich.
Przyjmuje się, że Święty jest autorem tekstu Ślubów Lwowskich złożonych przez Jan Kazimierza w katedrze lwowskiej dnia 1.04.1656 r. Podczas tej uroczystości Najświętsza Maryja Panna została uznana Królową wszystkich ziem Korony Polskiej.
Andrzej Bobola niezwykły Patron, uznawany w Kościele Katolickim za jednego z największych Męczenników. Zginął zamęczony w wyjątkowo okrutny sposób przez Kozaków wykorzystanych do walki z katolicyzmem na Kresach wschodnich Rzeczypospolitej. Ojciec św. Pius XII w 1938 roku poświęcił temu Świętemu całą encyklikę – co stanowi wyjątek w skali całego Kościoła Katolickiego- zatytułowanąInvicti Athletae Christi – Niezwyciężony Bohater Chrystusowy .
Kult Andrzeja Boboli rozpoczął się już w 1702 roku, w momencie odnalezienia jego umęczonego ciała zachowanego w sposób niewytłumaczalny od rozkładu. W 1853 r. ten wędrowny Misjonarz Polesia, nazywany dla swojej skuteczności Łowcą Dusz- Duszochwatem, zostaje ogłoszony Błogosławionym a w 1938 r. uznany za Świętego.
Wstawiennictwu św. Andrzeja Boboli polecali się Polacy w czasach rozbiorów. W 1819 r. o. Alojzy Korzeniewski – dominikanin zobaczył w wizji Andrzeja Bobolę, który przepowiedział odzyskanie przez Polskę niepodległości po wielkiej wojnie narodów oraz to, że On będzie tej odrodzonej Polski Patronem. To powszechnie znane wśród Polaków proroctwo urzeczywistniło się po I wojnie światowej a kult Andrzeja Boboli jeszcze bardziej się rozwinął. W bieżącym roku 2020 trzeba przypomnieć, że wstawiennictwa Matki Bożej Łaskawej, bł. Andrzeja Boboli i bł. Władysława z Gielniowa wzywano przed zwycięską dla Polaków bitwą z bolszewikami pod Warszawą w 1920 roku. Mamy zatem setną rocznicę – jubileusz tego wydarzenia, które uchroniło Polskę i Europę od rewolucji bolszewickiej, wprowadzającej komunistyczny system totalitarny.
W obecnych czasach warto także przypomnieć, że Ojciec Andrzej Bobola podczas kilku epidemii w Wilnie w latach 1625 – 1629, razem z innymi jezuitami oraz członkami Sodalicji Mariańskiej, z narażeniem życia duchowo i materialnie pomagał ludziom chorym.
Andrzej Bobola wśród zarażonych w Wilnie
Opracowanie: dh. Świt
Materiał opracowany na podstawie:
Paciuszkiewicz Mirosław SJ: Andrzej Bobola
Pałubicki Zdzisław SJ: Święty Andrzej Bobola Patron Polski
Polacy obchodzą tę Uroczystość jako święto narodowe i religijne w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. Konstytucja uchwalona w 1791 r. regulowała ustrój prawny Rzeczypospolitej Obojga Narodów i była pierwszą w Europie, a drugą na świecie (po konstytucji amerykańskiej z 1787 r.).
Warto obejrzeć rysunek Jana Piotra Norblina przedstawiający zaprzysiężenie Konstytucji 3 maja w Sali Senatorskiej na Zamku Królewskim.
Rocznica Konstytucji 3 maja została uznana – wkrótce po odzyskaniu przez Polskę Niepodległości – 29 kwietnia 1919 r. przez Polski Sejm Ustawodawczy za święto narodowe. Następnie potwierdzona 6 kwietnia 1990 r., poprzez uchwaloną w Polskim Sejmie ustawę przywracającą.
Okupant niemiecki zakazał po 1939 r. świętowania a po 1945 r. komunistyczne władze PRL.
Konstytucja ta, gdyby została wprowadzona w życie, zrealizowałaby część ślubowań królewskich z 1656 r., brała ona bowiem w opiekę ubogi lud polski, zwłaszcza chłopów, i obiecywała zaprowadzić w naszym kraju większą sprawiedliwość.
Oto najważniejsze zmiany, które wnosiła konstytucja:
wprowadzała częściowe wyrównanie osobistych praw mieszczan z prawami szlachty;
znosiła szlacheckie prawo: liberum veto (tzn. nie pozwalam), które pozwalało jednej osobie przerwać obrady Sejmu;
chroniła chłopów przed nadużyciami i wyzyskiem w ramach tzw. pańszczyzny ze strony właścicieli ziemi, na której chłopi byli zmuszeni pracować.
Niestety, te uchwały nie zostały wcielone w życie, ponieważ nastąpiły rozbiory słabej wówczas militarnie i skłóconej wewnętrznie Polski. Do wzmocnienia naszej Ojczyzny nie dopuściły przez swoją politykę państwa ościenne: Rosja, Prusy i Austria, wykorzystując do swoich antypolskich posunięć także, niezadowolonych, sprzedajnych, Polaków.
W tym roku, wyjątkowo Święto Królowej Polski obchodzimy dnia 2 Maja. Matka Boża od czasów króla Jana Kazimierza została oficjalnie patronką naszej Ojczyzny (nieoficjalnie dużo wcześniej).
Na prośbę polskich biskupów, papież Benedykt XV w 1920 r. zatwierdził dla naszej Ojczyzny nowe wezwanie w Litanii loretańskiej: „Królowo Korony Polskiej – módl się za nam”. Papież Pius XI w 1925 r. ustanowił święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej dla wszystkich diecezji ziem polskich. Zaproponowana Ojcu Świętemu przez biskupów polskich data 3 maja podkreślała związek treści trzeciomajowej Konstytucji z lwowskimi ślubami króla Jana Kazimierza.
Dla Katolików to Święto Królowej Polski miało i ma szczególny wymiar.
Spójrzmy na obecność Maryi w naszej historii: najpierw powstała już w Średniowieczu pieśń Bogurodzica, potem obrona Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., śluby króla Jana Kazimierza w katedrze lwowskiej dnia 1.04.1656 r. – zredagowane najprawdopodobniej przez św. Andrzeja Bobolę, następnie Bitwa Warszawska – tak zwany „Cud nad Wisłą” w 1920 r. oraz zawierzenie naszej Ojczyzny, Bogu przez Maryję, przez Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego.
Oto tylko niektóre wydarzenia mające źródło w wielkiej Miłości Matki Bożej do naszego Narodu i pobudzające Polaków do wielkiej wzajemności.
Maryja już od pradziejów jest obecna w naszym Narodzie, troszczy się o nas i broni w chwilach zagrożenia. A czy ja kocham Maryję i chcę jej służyć? Jak mam jej służyć?
Pamiętajmy, że to święto przeżywano także w czasach bardzo trudnych dla Polski – podaję dwa przykłady:
1. Relacja ks. Mariana Sedlaczka (syna Stanisława, który zginął w Oświęcimiu w 1941 r.). Ks. Marian, będący w Warszawie, w czasie okupacji niemieckiej Drużynowym 2 WDH, w tekście zatytułowanym: Zakonspirowana defilada w dniu 3 maja tak wspomina: „…. dwukrotnie szedłem w takiej defiladzie, a 3 maja 1944 r. byłem jej organizatorem. Dwójki chłopców, w odstępach, szły Krakowskim Przedmieściem i Nowym Światem w kierunku Alei Jerozolimskich. Odbierający defiladę stał na przystanku z prawej strony ulicy. Chłopcy dochodząc do przystanku kierowali głowy na prawo” .
2. Dzień 3 maja 1946 r. obchodzony pod okupacją sowiecką przez podziemie niepodległościowe. Tego dnia 200 żołnierzy NSZ ze zgrupowania kpt. Henryka Flame ps. „Bartek”, przemaszerowało na oczach UB, żołnierzy KBW, WOP w jasny dzień w miejscowości Wisła (pow. cieszyński). W ten sposób oddano cześć wolnej Polsce, Katolickiej i Narodowej. Żołnierze NSZ-tu maszerowali jawnie, a władze komunistyczne nie zdecydowały się na walkę (to był policzek wymierzony władzy ludowej).
Trzeba zaznaczyć i PAMIĘTAĆ, że 20 lutego 2004 r. Sejm ustanowił nowe święto przypadające na 2 maja: Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej.
Polskie instytucje państwowe, obywatele i wszyscy chętni wywieszają flagi i wpinają do ubrań biało-czerwone wstążki.
Święto Flagi ma podkreślić przy okazji wagę innego święta obchodzonego w tym dniu: Dnia Polonii i Polaków za Granicą.
Kwiecień to miesiąc świąt, ważnych dat, które przeciętny Polak/harcerz powinien obchodzić a przynajmniej o nich wiedzieć. Święta te, są nierozerwalnie związane z naszą historią, tradycją. Niedawno obchodziliśmy „młode” święto – 14 kwietnia Chrzest Polski; i kolejną rocznicę koronacji Bolesława Chrobrego (18 kwietnia), traktowaną przez wielu jako data pełnej niezależności Polski i nowoczesności (w tamtym okresie).
23 kwietnia – dzień patrona wszystkich Skautów, czyli Św. Jerzego.
Św. Jerzy – urodzony w III w., w chrześcijańskiej rodzinie. Idąc na ojcem, wstępuje do rzymskiej armii, gdzie dzięki swoim umiejętnością umacnia swoją pozycję – służy w osobistej straży Cesarza. Z czasem zostaje Trybunem Ludowym, czyli obejmuje urząd który zajmował się ochroną , prawami niższych warstw społecznych (plebejuszy) w państwie rzymskim, porównywany przez niektórych do urzędu dzisiejszego Rzecznika Praw Obywatelskich. W 303 Cesarz Dioklecjan wydał edykt zezwalający na prześladowania chrześcijan. Wychowany jako chrześcijanin, mimo służby i wierności Cesarzowi nie godził się na takie postępowanie i krytykował powyższy edykt. Za swoja postawę zostaje aresztowany i poddany okrutnym torturom by następnie zabity poprzez ścięcie głowy.
Ze względu na swoją postawę jako żołnierza, osoby publicznej, która zaangażowała się w obronę niższych/słabszych warstw społecznych, co było związane z wartościami wyniesionymi z domu o chrześcijańskich korzeniach zostaje uznanym w kościele rzymskokatolickim oraz prawosławnym za ŚWIĘTEGO a większość środowisk harcerzy uznaje go także za PATRONA wszystkich Skautów.
ps. zabity smok symbolizuje walkę – zwycięstwo nad siłami zła (na podstawie „Oremus” rok A, kwiecień 2020 r.)
UWAGA: w Polsce z racji obchodzonych w tym dniu uroczystości św. Wojciecha – patrona naszej Ojczyzny – obchodzimy dzień św. Jerzego 24 kwietnia.
Dnia 14 kwietnia 966 r. Państwo Polskie rządzone przez Mieszka l przyjmuje Chrzest.
W tym roku, obchodziliśmy po raz drugi, rocznicę daty Chrztu Polski jako święta ustanowionego przez Parlament Polski w marcu 2019 r.
Dzień ten, każdego roku, jest dla Polaków Świętem Narodowym. To dla nas Polaków ważna data.
Zostaliśmy włączeni w świat kultury zachodniej, opartej na świętej wierze katolickiej.
Mieszko l wraz z najbliższym otoczeniem przyjął Jezusa Chrystusa, Syna Bożego za jedynego Pana i Zbawiciela. Na Ewangelii, Kościele, Tradycji zaczęliśmy kształtować swój byt państwowy, swoją historię.
BOLESŁAW CHROBRY syn Mieszka l (rządził w latach 992-1025)
Panowanie Bolesława to w latach 1002 – 1018 czas wojen z władcą Niemiec Henrykiem II (zwanym też Henrykiem IV– cesarzem rzymskim/niemieckim) i zarazem wielkich zwycięstw (m.in. korona czeska, podporządkowanie Rusi), dobrych posunięć politycznych (m.in. utworzenie polskiej metropolii kościelnej – samodzielność polskiego kościoła). Początek rządów Bolesław rozpoczął dobrymi relacjami z cesarzem niemieckim/rzymskim Ottonem lll. Zapraszając do Kraju misjonarza z Czech – Wojciecha a następnie wykorzystując jego śmierć w Prusach, polski książę doprowadził do zjazdu w Gnieźnie (1000 r.), gdzie symbolicznie został ukoronowany przez Ottona III a także uzyskał dla kościoła polskiego niezależność, tj. podporządkowanie bezpośrednio Papiestwu.
W tym miejscu skupię się nad ewangelizacją naszego Narodu przez Bolesława. To właśnie On – Bolesław Chrobry zaprosił bp Wojciecha(+997) w celu ewangelizowania Narodu Polskiego oraz by wesprzeć misję chrystianizacji w Prusach. Po jego męczeńskiej śmierci, następnym zaproszonym misjonarzem był Brunon z Kwerfurtu(+1009), który działał na granicy Prus i Litwy.
Troska o ewangelizację to pragnienie, aby ludy żyły w prawdzie, sprawiedliwości i zgodzie. Bolesław wzmocnił Kościół Katolicki i jego młode struktury. Powstało arcybiskupstwo w Gnieźnie i trzy biskupstwa: krakowskie, wrocławskie i kołobrzeskie. Nasz Król, przy współpracy z łaską Bożą, zbudował Mocne Państwo oparte na fundamencie Przykazań Bożych, Ewangelii i społecznej Nauki Kościoła.
II. KORONACJA.
Dnia Pańskiego 18 kwietnia 1025 r. nałożono Koronę Bolesławowi Chrobremu. 1) Polska weszła na arenę międzynarodową. Jako niezależne Państwo Chrześcijańskie wzmocniła swoje relację z państwami Europy, zwłaszcza sąsiedzkimi. Został także umocniony kontakt z Rzymem, z Papiestwem, co miało wielkie znaczenie dla Niezależności i przyszłości..
2) Koronacja określiła/umocniła politykę wewnętrzną i zewnętrzną Państwa, mającą na celu budowę Polski Wielkiej i Katolickiej.
III. ZAKOŃCZENIE.
Pielęgnowanie wiary i przestrzeganie zasad Bożych jest wpisane w koronę każdego władcy! (oczywiście wierzącego). Koronacja zobowiązuje do służby całemu Narodowi. Wiedział o tym Bolesław i tego przestrzegał.
Ponad 800 lat później, Roman Dmowski, jednej z tzw. Ojców Niepodległości Polski, nawiązując do Bolesława Chrobrego i jego polityki, tak pisał:
„Aby wypracować państwo silne, mające trwałe podstawy, na których stoi Naród, umiejący rozumnie kierować swoimi sprawami, silny i czynny. To nasza droga, to nasz wysiłek (….)”
Bolesław Chrobry – Pierwszy Król Polski, ur. 967, zm. 17 czerwca 1025 r. Od 25 maja 992 r. został po śmierci Ojca Mieszka I – Księciem Polski a od 18 kwietnia 1025 r. Królem Polski. Niedługo ukaże się artykuł o tym wydarzeniu….. Zapraszamy!
