Polacy obchodzą tę Uroczystość jako święto narodowe i religijne w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. Konstytucja uchwalona w 1791 r. regulowała ustrój prawny Rzeczypospolitej Obojga Narodów i była pierwszą w Europie, a drugą na świecie (po konstytucji amerykańskiej z 1787 r.).
Rocznica Konstytucji 3 maja została uznana – wkrótce po odzyskaniu przez Polskę Niepodległości – 29 kwietnia 1919 r. przez Polski Sejm Ustawodawczy za święto narodowe. Następnie potwierdzona 6 kwietnia 1990 r., poprzez uchwaloną w Polskim Sejmie ustawę przywracającą.
Okupant niemiecki zakazał po 1939 r. świętowania a po 1945 r. komunistyczne władze PRL.
Konstytucja ta, gdyby została wprowadzona w życie, zrealizowałaby część ślubowań królewskich z 1656 r., brała ona bowiem w opiekę ubogi lud polski, zwłaszcza chłopów, i obiecywała zaprowadzić w naszym kraju większą sprawiedliwość.
Oto najważniejsze zmiany, które wnosiła konstytucja:
1) zmieniała ustrój Państwa: elekcja zastąpiona monarchią dziedziczną;
2) ograniczała demokrację szlachecką;
3) wprowadzała częściowe zrównanie osobistych praw mieszczan z prawami szlachty;
4) znosiła szlacheckie prawo: liberum veto (tzn. nie pozwalam), które pozwalało jednej osobie przerwać obrady Sejmu;
5) chroniła chłopów przed nadużyciami i wyzyskiem w ramach tzw. pańszczyzny ze strony właścicieli ziemi, na której chłopi byli zmuszeni pracować.
Niestety, te uchwały nie zostały wcielone w życie, ponieważ nastąpiły rozbiory słabej wówczas militarnie i skłóconej wewnętrznie Polski. Do wzmocnienia naszej Ojczyzny nie dopuściły przez swoją politykę państwa ościenne: Rosja, Prusy i Austria, wykorzystując do swoich antypolskich posunięć także, niezadowolonych, sprzedajnych, Polaków.
Niestety, te uchwały nie zostały wcielone w życie, ponieważ nastąpiły rozbiory słabej wówczas militarnie i skłóconej wewnętrznie Polski. Do wzmocnienia naszej Ojczyzny nie dopuściły przez swoją politykę państwa ościenne: Rosja, Prusy i Austria, wykorzystując do swoich antypolskich posunięć także, niezadowolonych, sprzedajnych, Polaków.
3 maj to też Święto Królowej Polski!
Matka Boża od czasów króla Jana Kazimierza została oficjalnie patronką naszej Ojczyzny (nieoficjalnie dużo wcześniej).
Na prośbę polskich biskupów, papież Benedykt XV w 1920 r. zatwierdził dla naszej Ojczyzny nowe wezwanie w Litanii loretańskiej: „Królowo Korony Polskiej – módl się za nam”. Papież Pius XI w 1925 r. ustanowił święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej dla wszystkich diecezji ziem polskich. Zaproponowana Ojcu Świętemu przez biskupów polskich data 3 maja podkreślała związek treści trzeciomajowej Konstytucji z lwowskimi ślubami króla Jana Kazimierza.
Dla Katolików to Święto Królowej Polski miało i ma szczególny wymiar.
Spójrzmy na obecność Maryi w naszej historii: najpierw powstała już w Średniowieczu pieśń Bogurodzica, potem obrona Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., śluby króla Jana Kazimierza w katedrze lwowskiej dnia 1.04.1656 r. – zredagowane najprawdopodobniej przez św. Andrzeja Bobolę, następnie Bitwa Warszawska – tak zwany „Cud nad Wisłą” w 1920 r. oraz zawierzenie naszej Ojczyzny, Bogu przez Maryję, przez Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego.
Maryja już od pradziejów jest obecna w naszym Narodzie, troszczy się o nas i broni w chwilach zagrożenia.
